نگاهی به آموزش و پرورش کشور ما نشان می دهد که روش تدریس غالب، روش سخنرانی است. در کتب روش تدریس به طور مبسوط به معایب و مزایای این روش پرداخته شده است. اینکه روش تدریس سخنرانی تا چه اندازه می تواند دانش آموزان خلاق و پرسشگر بار آورده و به تبع آن نظام آموزشی ما پژوهش محور باشد، مبحثی است که خود نیازمند بحث و بررسی مفصل می باشد؛ و آنچه مسلم است هر جامعه ای برای رسیدن به توسعه پایدار نیازمند توجه ویژه به تولید علم (پژوهش) است.
میثم یوسفی
